Nasza siedziba
Budynek, w którym znajduje się dziś siedziba Prowincji został zbudowany w latach 1925-1926 według projektu Teodora Łapińskiego.
W 1927 r. zakupiony został przez hrabinę Teresę Wodzicką, żonę księcia Kazimierza Lubomirskiego, posła na sejm galicyjski i pierwszego posła Rzeczypospolitej Polskiej w Waszyngtonie. Książę zmarł w roku 1930, zaś jego żona wyjechała do Brazylii przed wybuchem II wojny światowej, gdzie pozostała do śmierci.
Willę odziedziczył najstarszy z czworga dzieci, książę Henryk Lubomirski, który wstąpił był do Towarzystwa Jezusowego w roku 1936. To właśnie za jego pośrednictwem budynek przeszedł na własność zakonu.
Po upadku powstania warszawskiego willa została zniszczona. Większość wnętrz oraz dach spłonęły, jedynie elewacje zachowały się w dobrym stanie.
Po wojnie możliwe stało się odbudowanie budynku, projekt sporządził Jerzy Gieysztor. Zmienić miało się przeznaczenie budynku, stąd podczas remontu willa została przystosowana do nowych potrzeb, urządzono kaplicę oraz przygotowano pomieszczenia mieszkalne na przyjęcie Prymasa Polski. 1946 r. prymas August Hlond zdecydował o przeniesieniu stolicy prymasowskie do Warszawy i wybrał budynek przy ul. Narbutta na swoją siedzibę, gdzie rezydował do swojej śmierci w roku 1948.
Na początku urzędowania jego następcy, prymasa Stefana Wyszyńskiego, od strony dzisiejszego kościoła zbudowano schody prowadzące na werandę, postawiono ogrodzenie na podmurowaniu od strony ul. Narbutta, zaś hol na parterze willi zaadaptowano na kaplicę. Po przeniesieniu w lutym 1949 r. przez prymasa Wyszyńskiego jego rezydencji na ul. Armii Wojska Polskiego, budynek służył wiernym nowo powołanej parafii św. Szczepana przez kolejne pół wieku, aż do roku 1999 kiedy to na terenie dawnego ogrodu will zbudowano kościół św. Szczepana.
Obecnie w budynku znajdują się pomieszczenia administracyjne, biura oraz archiwum Prowincji.